அழகிய முற்றுப்புள்ளி

பிறையிடை சுமந்துநீ 

தரணிக்குத் தவறிவிழுந்த 

நிலவென்றேன்!

போய் வேற வேலையிருந்தா 
பார் ரா என்றாய் !

பார்த்த நொடியிலேயே 

பற்றித்தான் கொண்டது 

காதல் என்றேன் !

கவிதையில் பொய் எழுதிய 
காலம் போய் இன்று
பொய்யையே கவிதையாய் 
எழுத ஆரம்பித்து விட்டாயோ என்றாய் !

நாணத்தில்நீ 

நான்கு விரல்களையும் 

பிசையும் அசைவினில்

நான் பார்த்த அழகினை 

யார் பார்த்திருக்கக் கூடுமென்றேன்!

போதும் நிறுத்து உன் 
பொல்லாத பெண் பெருமையை என்றாய் !

கருப்புவானக் கூந்தலில் 

நூலில் கட்டிய கால்முழ நிலவாய் 

இடம்பிடித்திருந்த மல்லிகையைக் கேட்டேன் !

மாற்றான் தோட்டத்தில் இந்த

ம(மா)துவுடன் சேர்வதற்குத் 

தவமிருந்த கதை சொன்னது !

பூக்களின் இளவரசியின் கிரீடத்தில் 

இடம்பிடிக்க எந்த மலருக்குத்தான் 

ஆசை வராது என்று சொன்னேன் !

தாங்க முடியவில்லை!
தயவுசெய்து கவிதையை முடி என்றாய்!

கார்மேக வெள்ளைநிலா 

பார்த்திருக்கிறோம் 

வெண்மேக கருப்புநிலா 

யார் பார்த்திருக்கக் கூடும்?

நான் பார்த்திருக்கிறேன் உன் 

கண்களுக்குள் என்றேன் !

முடியலடா ! போதும் என்றாய் !
இரண்டே வார்த்தையில்!

சரி போதும் பிழைத்துப்போ !

முற்றுப்புள்ளி வைத்து விடுகிறேன் !

உன் அழகிற்காய் கன்னத்திலும் 

அதை சொன்ன என் கவிதைக்கும்!