தரணிக்குத் தவறிவிழுந்த
நிலவென்றேன்!
போய் வேற வேலையிருந்தா
பார் ரா என்றாய் !
பார்த்த நொடியிலேயே
பற்றித்தான் கொண்டது
காதல் என்றேன் !
கவிதையில் பொய் எழுதிய
காலம் போய் இன்று
பொய்யையே கவிதையாய்
எழுத ஆரம்பித்து விட்டாயோ என்றாய் !
நாணத்தில்நீ
நான்கு விரல்களையும்
பிசையும் அசைவினில்
நான் பார்த்த அழகினை
யார் பார்த்திருக்கக் கூடுமென்றேன்!
போதும் நிறுத்து உன்
பொல்லாத பெண் பெருமையை என்றாய் !
கருப்புவானக் கூந்தலில்
நூலில் கட்டிய கால்முழ நிலவாய்
இடம்பிடித்திருந்த மல்லிகையைக் கேட்டேன் !
மாற்றான் தோட்டத்தில் இந்த
ம(மா)துவுடன் சேர்வதற்குத்
தவமிருந்த கதை சொன்னது !
பூக்களின் இளவரசியின் கிரீடத்தில்
இடம்பிடிக்க எந்த மலருக்குத்தான்
ஆசை வராது என்று சொன்னேன் !
தாங்க முடியவில்லை!
தயவுசெய்து கவிதையை முடி என்றாய்!
கார்மேக வெள்ளைநிலா
பார்த்திருக்கிறோம்
வெண்மேக கருப்புநிலா
யார் பார்த்திருக்கக் கூடும்?
நான் பார்த்திருக்கிறேன் உன்
கண்களுக்குள் என்றேன் !
முடியலடா ! போதும் என்றாய் !
இரண்டே வார்த்தையில்!
சரி போதும் பிழைத்துப்போ !
முற்றுப்புள்ளி வைத்து விடுகிறேன் !
உன் அழகிற்காய் கன்னத்திலும்
அதை சொன்ன என் கவிதைக்கும்!
