காற்றும் கனவும்
களவாடிய-அப் பொழுதினில்
தெரிந்தோ தெரியாமலோ
இழந்திருக்கிறேன் .,
உனக்காக நான் எழுதிய
எத்தனையோ கவிதைகளை !
அன்பு ராஜ்யத்தின்
அழகு நீதியரசி - நீ !
அகப்பட்டேன் உன்கவிஞன்
கூண்டில் குற்றவாளியாய் !
மன்றாடி நின்றேன் !
மன்னிக்கக் கேட்டேன் !
என்பொருட்டு எனை
மன்னித்தும்
அவள் பொருட்டு என்மேல்
சினந்தும் எழுதினாள்
இரண்டு தீர்ப்பு !
தீர்ப்பு ஒன்று :
( The World's most lovable judgement i ever heard)
அணைத்தாள்! ஆர்ப்பரித்தாள்!
அருகில் வந்து சொன்னாள் ....
விடு பிரபா..
"எழுதத் தெரியாதவன் தான்
தொலைத்ததைத் தேடிக்கொண்டிருப்பான் என்றாள் !"
அடேயப்பா !
எவ்வளவு உண்மையான தீர்ப்பு !!
தீர்ப்பு எண் இரண்டு :
( The worlds Most beautiful Imprecation i ever heard of)
சினந்தும் சிவந்தும் போன
தாமரையாள்
அழுது முடித்தொறு
சாபம் சொன்னாள்!
" என்னை எழுதித் தொலைத்தவரே!
இன்று முதல் நீங்கள்
என்னைத் தவிர வேறெதையும்
எழுதப் போவதில்லை !" என்றாள்
பெண் சாபம் பொல்லாத சாபம் தான் !
ஆயிரம் தமிழ் தெரிந்திருந்தும்!
அழகி!.....
உன்னை எழுதும் போதும் தான்
வார்த்தைகள் கவிதைகள் ஆகிறது..!!
